‘Het makkelijkste om als leraar te doen, is leerlingen zo direct en efficiënt mogelijk voorbereiden op een toets. Maar dat is erg kortzichtig. Het bereidt leerlingen voor op de toets, maar helpt hen niet om dieper na te denken. Hoeveel leerlingen hebben het gevoel dat ze alleen maar leren omdat het op de toets komt? Dat is doodzonde.’ Aldus neurowetenschapper Mary Helen Immordino-Yang.

Ons efficiëncy gedreven onderwijsmodel heeft dringend behoefte aan dit soort mensen. Zij tonen wetenschappelijk aan dat we helemaal niets leren van het huidige resultaatgerichte onderwijssysteem in Nederland omdat dit systeem niets doet met ons vermogen om te kunnen voelen. Mensen hebben behalve denkkracht ook gevoelens en emoties. Als je die laatste eigenschappen niet meeneemt in het leren, pomp je ‘koude’ informatie over, zonder (voelbare) ‘warme’ betekenis. Dat je daar niets van leert is nu bewezen.

Leren ontstaat door het voelen van betekenis. Ik ben benieuwd wanneer de makers van ons onderwijssysteem op dit inzicht gaan schakelen. Hun denkbeelden denken tamelijk hardnekkig. En hun systemen voelen niet.

Ondertussen gaat er een hele generatie naar school, zonder daar iets op te steken, dat voor hen van wezenlijke waarde is. Onze kinderen mogen van geluk spreken als zij leerkrachten / docenten ontmoeten die de moed hebben om tegen het systeem in te gaan. Helden zijn het, die het empathisch vermogen hebben om contact te maken met leerlingen / studenten, vanuit wat zij voelen, bij de thema’s waarover zij met elkaar in gesprek zijn. De verhalenvertellers die – langs bepaalde thema’s – samen ‘niet wetend’ een open ruimte in gaan, waarin samen – ‘verkennend’ – van mens tot mens – wordt stil gestaan bij de verschillende betekenissen die dat thema heeft.